Spoglądając po raz pierwszy na obrazy Maćkowiak, można odnieść wrażenie, że stoimy przed swoistym hieroglifem tajemnicy. Autorka swoimi pracami zdaje się mówić: to nieprawda, że urodziliśmy się dwadzieścia, czterdzieści, pięćdziesiąt lat temu. Tak naprawdę urodziliśmy się 10-14 miliardów lat wcześniej. Urodziliśmy się razem z tajemnicą wszechświata, która jest w nas zapisana. Malarstwo Małgorzaty Maćkowiak można zatem nazwać procesem wtajemniczania w dzieje kosmosu. Jest ono pełne znaków i symboli, ale również geometrii, koloru, światła i ciemności. Elementy te tworzą unikatowy, a zarazem uniwersalny język, którym artystka jednocześnie tworzy i opisuje swoje własne uniwersum. Nawiązując do dawnych kosmogonii, filozofii i religii, artystka opowiada o własnym doświadczaniu świata i istnienia. Język malarstwa abstrakcyjnego służy jej do opisania związków własnej twórczości z życiem, przemijaniem i śmiercią.