Festyn i mistrzostwa nad Kaczawą, które od lat cieszą się olbrzymią popularnością nie tylko wśród legniczan, zorganizowali wspólnie legnicki Ośrodek Sportu i Rekreacji z parafią św. Jacka, która w tym roku obchodzi jubileusz pół wieku powstania. 

- Pół wieku temu u św. Jacka przyjmowałem pierwszą komunię - wspomina Andrzej Nadoliński, który wraz z żoną Małgorzatą nie opuszczają żadnego festynu nad Kaczawą. - Tutaj się urodziłem i tutaj mieszkam. Przez te lata dzielnica zmieniła się nie do poznania i my też. Szkoda, że nie doczekał tego jubileusz ks. prałat Tadeusz Kisiński, twórca tej parafii. 

Widowiskowe mistrzostwa w lepieniu pierogów były jedną z atrakcji festynu, który od lat integruje i bawi nie tylko legniczan. Najmłodsi mogli sprawdzić swoje umiejętności w różnych konkurencjach sprawnościowych, starsi - potańczyć i skosztować różnych przysmaków. I zabawić się z Indianami i kowbojami, którzy wraz ze swoimi wigwamami przyjechali z… Wałbrzycha. 

Mistrzyni w lepieniu pierogów legniczanka Ewa Tuchto, uczestniczyła w mistrzostwach po raz trzeci i je wygrała, czyli do trzech razy sztuka.

- Podczas pierwszych mistrzostw byłam ostatnia. Rok temu było lepiej. A teraz ulepiłam najwięcej pierogów i wygrałam. To cieszy. A oprócz tego świetnie się bawiłam - mówi pani Ewa.  Lubi pani lepić pierogi? - Uwielbiam. A najbardziej z kapustą i grzybami. 

To, jakby się wydawało, typowo kobiece zajęcie, ma też wzięcie u mężczyzn. W tym roku białe fartuchy ubrało dwóch panów i rywalizowało dzielnie z paniami. W sumie w konkursie wystartowało 10 uczestników.  

Rafał Smykowski, znany „wilk kaczawski”, który w tym roku po zaliczeniu kolejnego spływu samoróbką, za namową dzieci rzucił kolejne wyzwanie – być najlepszy w lepieniu pierogów. Trochę do zwycięstwa mu zabrakło. Ale 322 ulepionych pierogów to bardzo dobre osiągnięcie.

- Babcia nauczyła mnie robienia pierogów - wspomina pan Rafał. – I jest to moje zajęcie domowe. Przed wigilią ostro potrenuję i za rok pokaże co potrafię.

W sumie zawodnicy ulepili ponad dwa tysiące pierogów, które trafiły do kotła, a po zagotowaniu zostały zjedzone przez uczestników festynu. 

- Kiedyś nad Kaczawą wypoczywały tłumy legniczan - wspomina pan Andrzej. - W rzece się kąpaliśmy. Teraz tamte czasy trochę wskrzeszają takie festyny. Powracają wspomnienia, a i zabawa jest przednia.