Zagadnieniem etyki w akademickim kształceniu młodzieży zainteresował ks. Sławomira Stasiaka pewien profesor medycyny, który opowiedział mu zdarzenie z ćwiczeń medycznych. Mianowicie, młody lekarz, w rozmowie ze wspomnianym profesorem medycyny, na zadane pytanie czym aktualnie się  zajmuje odpowiedział, że leczy chorą wątrobę. Reakcją Profesora na takowe dictum była riposta: nie kolego, nie leczy Pan chorej wątroby. Pan leczy pacjenta, który ma chorą wątrobę, bo Pan ma się zajmować Pacjentem a nie jego częściami.

Jeśli nie będziemy zapalali młodego pokolenia  do chęci uprawiania nauki, to będziemy mieli tylko absolwentów szkół zawodowych (ks. prof. Sławomir Stasiak)

Niektórzy z nas pamiętają film  "Dzisiejsze czasy" (1936r.)  z  Charlie Chaplinem stojącym przy taśmie produkcyjnej i przez wiele godzin wykonującym tylko jedną czynność, a polegającą na błyskawicznym przykręcaniu jakichś elementów podsuwanych przez fabryczny taśmociąg. Obie sytuacje łączy zarówno problem dehumanizacji pracy i dominujący kierunek w kształceniu młodych ludzi w naukach humanistycznych i w technicznych. Jak zauważył ks. prof. dr hab. Sławomir Stasiak¹ podczas wykładu pt. "Etyka w kształceniu akademickim",  w Duszpasterstwie Ludzi Pracy '90 (Centrum Spotkań im. Jana Pawła II w Legnicy) jest nim trend kształcenia specjalistów od jednej nakrętki czyli specjalistów bardzo szczegółowych dziedzin. Prelegent zwrócił uwagę na jeszcze jeden bardzo ważny problem, a mianowicie niepokojący upadek nauki. Przyczyny upatruje w skrzyżowaniu merkantylnie ukierunkowanych wartości młodego pokolenia z wymaganiami pracodawców, zainteresowanych wąskimi umiejętnościami pracownika, niekoniecznie powiązanymi z jego poziomem wykształcenia. Jak podkreślił, z najnowszych badań wynika, że tylko 40% maturzystów deklaruje chęć podjęcia studiów, gdzie jeszcze 7-5 lat temu było to 95% .  Jeśli  utracimy w nauce młode pokolenie Polaków to utracimy Polskę i nie będzie, jak jeszcze 60 lat temu w Dolinie Krzemowej, że językiem który był najczęściej używanym w Silicon Valey, gdzie powstawały najwspanialsze komputery lat '70 i '80, rozmawiało się w języku polskim. Zwrócił także uwagę na trudną sytuację nauk teologicznych, które jak wiemy należą dziś do nauk ośmieszanych,  zarówno z poziomu ministerialnego, jak niestety uniwersyteckiego w atmosferze alogiczności argumentów stojących po stronie ograniczenia liczby studiujących teologię i prób usuwania tej najstarszej z nauk (obok matematyki, prawa i medycyny) z uniwersytetów europejskich. Przytaczając statystyki dotyczące warunków ekonomicznych i poziomu zatrudnienia absolwentów teologii  wskazał na dużą obecność absolwentów w dziedzinach wymagających wysokich standardów moralnych, jak np. policja i szkolnictwo, intelektualnych - wielu pracuje przy projektach badawczych. Również strona praktyczno - przeżyciowa wskazuje na umiejętności zarobkowania i zapewnienia sobie oraz rodzinie wysokiego poziomu życia.

Istotne staje się zatem pytanie: na jakiej moralności będziemy budować etykę kształcenia młodego pokolenia? Niezależnie od uprawianej dyscypliny naukowej, najważniejsze jest w jaki sposób podejdzie się do człowieka, którego będzie się kształcić nie tylko na eksperta - specjalistę ale na człowieka, który w przyszłości przejmie pałeczkę kształtowania i wychowywania kolejnego pokolenia. Ks. Profesor ważną rolę przypisuje etyce chrześcijańskiej dla której potrójne przykazanie miłości (Boga, bliźniego i siebie) stanowi fundament dla zaistnienia dobra, dobrych postaw, dobrego życia bowiem. Za podsumowanie nie stanowi cytat z publikacji jednego ze współczesnych amerykańskich filozofów  - Petera Simpsona:

podróż ku dobremu życiu jest głęboko zakorzeniona w miłości. Etyka polega nie tylko na definiowaniu dobra (...) lecz także na aktywnym przeżywaniu miłości dążącej do tego, co dopełnia i udoskonala naturę ludzką.(...) Prawdziwie kochający żyją nie dla samych siebie, ale dla innych, odnajdując radość i znaczenie w istnieniu tych, których kochają. Etyka dla kochających to etyka dla tych, którzy istnieją w swojej miłości nie dla siebie, lecz dla drugiego, gdzie ten drugi jest najwyższą i wszechprzekraczającą istotą, a to co dla nich jest ważne i co daje im radość, to nie fakt ich istnienia, ale fakt istnienia owej istoty (...).² 

1) ks. dr hab. Sławomir Stasiak - polski duchowny, profesor nadzwyczajny Instytutu Nauk Biblijnych, rektor Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu, Kanonik Honorowy Kapituły Katedralnej Legnickiej, autor licznych publikacji naukowych, komentarzy biblijnych, teologiczno - pastoralnych i innych (np. "Thriller teologiczno-archeologiczny. Poszukiwanie kodu czy prawdy", Wydawnictwo Wrocławskiej Księgarni Archidiecezjalnej TUM)

2) Peter Simpson: Dobre życie dla ludzi [w:] Filozofuj! nr 2(62) 2025r.