Pilitsidis urodził się 7 stycznia 1941 roku w Kivotos w Grecji. Ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Szczecinie, a następnie studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, uzyskując w 1967 roku dyplom w Pracowni Malarstwa profesora Jerzego Nowosielskiego. Jest również autorem 13 tomików wierszy oraz powieści autobiograficznej „Bezsenne oko”.  Jest artystą niezwykle aktywnym twórczo, brał udział w wielu wystawach w kraju i za granicą. Zrealizował 65 wystaw indywidualnych i uczestniczył w ponad 380 wystawach zbiorowych. Jego prace znajdują się w muzeach i kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą. Przez wiele lat pracował jako wykładowca na uczelniach i w szkołach plastycznych. Był również animatorem wielu przedsięwzięć artystycznych związanych z działalnością głogowskiego środowiska twórczego. Jest postrzegany jako artysta, poeta, filozof i pedagog jednocześnie. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, grafiką i fotografią. Otrzymał wiele nagród i wyróżnień na krajowych i zagranicznych wystawach sztuki. Od 1976r. mieszka i pracuje w Głogowie.

Przemijanie jest wystawą przekrojową. Najstarsze z prezentowanych płócien pochodzi z 1976r., znajdziemy tam kilka prac z lat 80-tych ubiegłego stulecia, sporo obrazów z lat 90-tych, jednak największą grupę stanowią prace powstałe już w XXI wieku. Odbywając swoją własną odyseję poprzez twórczość Pilitsidisa, każdy odnajdzie w niej inne, własne impresje, znaczenia  i interpretacje.

Będąc równocześnie malarzem i poetą Telemach Pilitsidis uprawia, wg określenia Andrzeja Saja,   poezję malarstwa i rodzaj malarstwa w poezji.  Te dwie dyscypliny łączą się tworząc charakterystykę twórczości malarskiej Pilitsidisa – dwoistej, niejednoznacznej, nie do końca wytłumaczalnej, stale kuszącej aurą tajemnicy i niedopowiedzenia. Cechy te wynikają być może do pewnego stopnia z przynależności  twórcy do dwóch kultur: źródłowej, greckiej, z jej południową radością życia i słowiańskiej – zapewne nieco mrocznej i melancholijnej dla przesiedleńca ze słonecznych wysp Grecji.

Malarstwo Pilitsidisa, mimo że nie jest typowo abstrakcyjne, unika jednak bezpośredniości przedstawień. Jego obrazy są bowiem podporządkowane  nie tyle przedstawieniu konkretnej fabuły (narracji) co raczej poetyckiej relacji z widzenia, z wrażliwej wizji danego tematu.  Pilitsidis przemawia kolorem – intensywnością barwy, odcieniem „rozbija” realizm i osiąga efekt bliski abstrakcji – portretuje świat z pogranicza rzeczywistości i wyobraźni, przedstawiany, ale nigdy do końca nie przedstawiony. (Por. A. Saj, Poetyckie oko malarza.)